Ora 11:00, Luli sapo është zgjuar dhe kërkon të niset me urgjencë drejt selisë edhe pse nuk ka ngrënë mëngjes me kunatin siç bën çdo ditë. Sapo makina Ranger Rover mbërrin tek shkallët e selisë, zbret Luli me telefon në vesh, përshëndet gazetarët dhe ndërkohë pret që Gazi nga ana tjetër e telefonit t’i përgjigjet. Shkojnë dy zile dhe në zilen e tretë, Gazi e hap.
Luli: Alo Gazi, Mirëmëngjes!- Ke ardhur në zyrë?!
Gazi: Mirëdita shefi, se po shkon dreka. Nuk jam sot në zyrë. Por më thuaj…
Luli: E drejtë që orar dreke është, ti e di kur zgjohem unë. E dua këtë dreq gjumi. Por dëgjo, punët nuk i kemi mirë por hiç mirë. Në të gjitha bashkitë kandidatët tanë janë dobët. Njerëzit nuk po na i pranojnë.
Gazi: E di që jemi dobët se me erdhën lajme që Enkelejdin e kishin përzënë nga Shkodra. Në Durrës Xhaferrin nuk e pret askush. Në lushnje Foltorja po na i merr të gjithë mbështetësit tanë. Çfarë do bëjmë, si mendon?- Deri tani jemi të humbur në çdo bashki.
Luli: Jam pak i mërzitur në fakt por Rama më tha që mos të shqetësohem se do na fali dy bashki. Më tha kërkon dy bashki të vogla dhe i ke të marra. cilën ti kërkojmë?- Si mendon?
Gazi: Unë jam nga Kavaja dhe Rogozhinën duhet të na e lërë se jemi një rreth. Kërkoji dhe Vorën se ka shumë biznese në të dy krahët e autostradës. Pra kemi mundesi që të bëjmë ndonjë lek.
Luli: Ide e mirë, po i kërkoj Rogozhinën dhe Vorën sepse janë dhe afër me Tiranën. Edhe kur të shkoj për ndonjë takim zgjohem në orën 12:00 dhe shkoj direkt nga shpia në takim.
Gazi: Ashtu e bëjmë, Rogozhinën dhe Vorën. Ja fiks.
Luli: Ok, Gazi. Kur të vish në seli, kalo nga zyra ime. Mirupafshim.
Gazi: Mirupafshim shef!